Zij loopt door een groot bloemenveld van een groot bos
Moedernatuur word dat genoemd, niet van die parkjes
waar ze hun hondjes uitlaten, ze komt even op adem en,
plukt een bloem, ze ruikt eraan, en ruikt hem met heel
haar wezen. Verderop is een beekje ze gaat even zitten
en kijkt naar het gladdde koele water, het geeft haar rust
en vreugde dat te ervaren, weer met heel haar wezen
Ze doet haar schoenen uit en speelt met een voet in het
water, alles is stil zoals het moet, volmaakt + al die vogels
die er zijn, zacht gaat ze met haar andere voet langs het
gras, en voelt zich geaard, vooral die mooie hoge bomen,
haar levensbomen, ze zijn energie-vullend. Nu kan ze weer
een tijd vooruit.
elise
Geen opmerkingen:
Een reactie posten