als de boom nog wortels schoot
in de woestijn waar hij haar dumpte
moeizaam is het pad van de zomer
Een moeder houd rode voetjes vast
in vage herinnering
vaag kan ze het geluk nog voor
de geest halen.
Verdronken heeft hij al haar dromen
de zeegolven zijn omstuimig
ze wil nooit meer zandkastelen bouwen
het water word niet meer naar de zee
gebracht.
elise
