ligt god te slapen
en spelen mensen
met de zon
De vogel komt omlaag
en golven rennen
aan het strand omhoog
gods armen tegemoet
tot
hun bedevaart voorbij is
en schepen voorover varen
Boudewijn Buch
vrijdag 3 februari 2012
jij die ijs waaide ( Gedicht )
O god wat een raar
leven
jij die ijs waaide
en ik bevroor
ter plekke
Jij die kille koude
vreemde
die eens mijn leven
was
Ik die echo
gilde
op een verlaten plek
omdat jij onherkenbaar
was geworden
een vreemde
vol ijs
elise
Aan de oever van uw ogen ( Gedicht )
Ginds
aan de oever van uw ogen
spreekt een dichte adem
woorden
woorden
die zo moeilijk groeien
in de warme aarde
van mijn mond
zegt ze
een voor een
als dunne vogels
in een tempel vuur
ik zal ze wegen
aan de drinkplaats
van mijn handen.
Boudewijn Buch
Abonneren op:
Posts (Atom)