Japans gedichtje

Silhouetten van vissen

bewegen onder het ijs.

Boze aalscholvers erboven.

Tangan

Klassieke haiku, 2008

schrijfsel over Japans gedichtje

Dit Japanse gedichtje roept een intrigerend beeld op.

Het verwoordt de intense frustratie die je kunt ervaren als iets net-

buiten je bereik ligt. Je probeert je bijvoorbeeld een naam van vroeger

te herinneren en die wil je maar niet te binnen schieten.

Of je voelt dagenlang dat er iets met je aan de hand is, maar je komt er niet achter

wat het is. Het is net alsof het gevoel zich, net als de vissen in dit gedichtje, onder,

een laag verborgen houdt.Je kunt er eenvoudigweg niet bij. Het lijkt wel alsof twee

verschillende werelden door een sluier van elkaar zijn afgescheiden. De wereld

van het bewuste en die van het onbewuste, van het bekende en het onbekende,

lucht en water, hemel en aarde. Je kunt alleen maar geduldig afwachten tot het ijs

smelt.