gebaard uit een dichte mond
van verdronken verlangen
onheilspellend zijn de toren-
hoge golven van gesmoorde
kreten.
Er worden vogels geboren
zo weerloos in het duister
van een zwarte nacht
mijn hand raakt het zielen-
leven aan zo onbewust van
het zijn.
Er zwermen meeuwen aan
zo vol verlangen
naar diepte en geborgenheid
zij reiken naar het leven
om het tastbare te baren
eindeloos in liefde.
Elise
